یاری اما م عصر

پيامبر (ص)فرموده اند: هر كس صبح كند در حالي كه به امور مسلمين اهتمام و توجهي نداشته باشد
مسلمان نيست .
و همچنين فرموده اند :هر كس فرياد كمك خواهي مردي را بشنود ولي جواب او را ندهد و به كمكش
( نرود مسلمان نيست .(آشتي با امام زمان ص ۱۱۱
اي كاش مردم نداي (هل من ناصر ينصرني) را لبيك مي گفتنديكي از شيوه هاي ياري امام (عج)امر به معروف و نهي از منكر است ،مهم ترين رسالت مديران خانواده
به خصوص مردان اين است كه امكانات و ثروت كافي علمي و معنوي را در راه حاكميت ارزشهاي
اسلامي و ابدي و هدايت خانواده به سوي خوشبختي ماندگار و حقيقي تامين كند.
پيامبر اكرم (ص) فرمودند: هيچ كس خداوند را به گناهي بزرگ تر از جهالت خانواده و فرزندانش
ملاقات نمي كند .(آشتي با امام زمان ص ۱۹۸ )پس خوب است امر به معروف و نهي از منكر را از
خانواده شروع كنيم

.

پيامبر (ص)فرموده اند: هر كس صبح كند در حالي كه به امور مسلمين اهتمام و توجهي نداشته باشد
مسلمان نيست .
و همچنين فرموده اند :هر كس فرياد كمك خواهي مردي را بشنود ولي جواب او را ندهد و به كمكش
( نرود مسلمان نيست .(آشتي با امام زمان ص ۱۱۱
اي كاش مردم نداي (هل من ناصر ينصرني) را لبيك مي گفتنديكي از شيوه هاي ياري امام (عج)امر به معروف و نهي از منكر است ،مهم ترين رسالت مديران خانواده
به خصوص مردان اين است كه امكانات و ثروت كافي علمي و معنوي را در راه حاكميت ارزشهاي
اسلامي و ابدي و هدايت خانواده به سوي خوشبختي ماندگار و حقيقي تامين كند.
پيامبر اكرم (ص) فرمودند: هيچ كس خداوند را به گناهي بزرگ تر از جهالت خانواده و فرزندانش
ملاقات نمي كند .(آشتي با امام زمان ص ۱۹۸ )پس خوب است امر به معروف و نهي از منكر را از
خانواده شروع كنيم.خداوند در سوره نساءآيه ي ۷۵ فرموده اند :چرا در راه خدا و نجات مستضعفان از مردان و زنان و
كودكاني كه در اسارت ستمگران فرياد نجات مي دهند و از خدا رهايي خود را آرزو مي كنند به جنگ
و قيام نمي پردازيد.آيا نبايد آن كه دچار استضعاف اجتماعي (امام عصر) است و در زندان غيبتي
كه ما با انجام گناهانمان براي او ساخته ايم بر عليه نفسمان قيام كنيم و او را ياري كنيم.
ديرگاهي پيش بود كه صداي گلايه علي (ع) در حد فاصل كوفه و شام برخاست.آن هنگام كه مالك
اشتر و عمار و ذوالشهادتين، يعني ياران صديق علي (ع) به شهادت رسيده بودند و علي تنها مانده بود.
سئوالي كه جوابي در پي نداشت.
روزها برآمدند و شبها فرو رفتند. روزگار ديگري آمد. روزي به بلنداي روزگار، عاشورا!
اين ندا هم زماني بر آمد كه « ؟ هل من ناصر ينصرني » : آن روز هم، امام ديگري بود و نداي ديگري
ابوالفضل علمدار، علي اكبر، حبيب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و ... در برابر چشمان حسين (ع) به
خون غلتيده بودند و او سرداري بود تنها مانده . پس سئوال همان سئوال بود، جواب هم همان جواب :
سرهاي فروافتاده، دستهاي به عقب كشيده شده، چشمان شرمزده و خجلت زده اي كه به دنبال محل
فراري چون زمين هستند تا از تيررس نگاه امام فرار كنند. بجز ٧٢ تن؟! همين !
آيا جواب سؤالي بدان عظمت، سئوالي كه زمين و زمان، فرشتگان و ملايك براي جوابش هروله
مي كردند، همين بود؟!
نه ! نبود ! و از همين رو بود كه علي جوابش را از محراب با فرق خونينش گرفت و حسين بر سر نيزه !
آن روزگار گذشت و امروز، روزگار ديگري است. امروز نيز روز امام ديگري است. اما همچنان همان
سئوال باقي است :
- كجاست ياريگري كه به ياري امامش بشتابد؟٢٣
و جواب نيز همان ! سكوت ! خجلت ! غلفت ! ترس !
ديگرگاهي است كه هر روز ندايي در صحن دل شيعيان مي پيچد :
«!؟ كجاست ياريگري كه به ياري مهدي بشتابد »
و ما همچنان چشمان شرمزده و گنهكار، اما مشتاقمان را به زمين دوخته ايم. سر به جانب ديگري
گردانده ايم و دستانمان را به كار دنيا مشغول داشته ايم ! و او هر روز دلتنگ عاشقي، منتظر ياريگري ،
با گلويي بغض آلود، چشمان اميدوارش را كه از نگراني براي شيعيان اشك آلود است به آسمان دوخته
- پس كي ؟
آري ! امروز ديگر آن روزگار نيست، كه اين آخرين حجت خدا، بقيه الله الاعظم (عج) هم به سرنوشت
اجداد اطهرش دچار گردد.
او در پس پرده مي ماند تا آنگاه كه مالك ها، عمارها، حبيب ها و ابالفضل هايش را پيدا كند.
اومانده است تا زمين خدا ، از حجت خالي نماند و ظهوراو محقق نمي شود مگر به حضور مالك
ها ،عمارها، و حبيب ها.
به راستي ! ما كه ادعاي علوي بودن را بر سينه داريم و چشم به راه قيام مهدي (عج) هستيم،
هيچ با خود فكر كرده ايم كه امروز هم نداي أين مثل مالك، أين عمار، أين ذوالشهادتين علي (ع) از
حنجره فرزندش مهدي (عج) در فضا طنين انداز است !
هيچ با خود فكر كرده ايم كه امروز مهدي (عج) بيش از هر كس ديگر، در انتظار منتظران واقعي خويش
است ؟!
هيچ با خود فكر كرده ايم كه آيا اين نداي حضرت را پاسخ دهنده اي هست؟
افسوس كه پاسخ دهندگان بسيار اندكند.
افسوس كه اگر شيعيان واقعي علي (ع) اندك نبودند، فرزندش در پرده غيبت باقي نمي ماند.
علي (ع) در محراب مسجد كوفه طنين انداز شد، « فزت و رب الكعبه » آري، آن هنگام كه نداي٢
چشمانش نگران چنين روزهايي بود.
« أنا المهدي » روزهايي همچون امروز كه زمان بي تاب ظهور فرزندش و مكان بي قرار شنيدن نداي
اش مي باشد.
آيا او را جوابگويي هست؟
شيعيان علي !
درك اين حقيقت را به كدامين لحظه واگذارده ايم؟ فرصت ها از دست مي رود.
شايد از هنگام ظهور اندكي بيش نمانده باشد !
لحظه ها از دست رفت،
عمرما بر باد رفت
هر كه مرد راه هست !! يا علي !